نظرات دانش آموزان کلاسم درباره ی مدارس شاد:
ملیکا: اگر در مدرسه نمایش عروسکی برگزار شود خیلی مدرسه شادتر می شود.
مائده: به نظرم وجود وسایل بازی فکری در مدرسه خیلی شادی آفرین است.
بیتا: مدرسه ی شاد مدرسه ای است که در آن قوانینی روشن وجود دارد و بچه ها به آن عمل می کنند تا اتفاقی نیفتد.
زهرا:من فکر می کنم وجود کتابخانه ی کلاسی می تواند شادی ما بچه ها را زیاد کند.
ستاره: اگر به ورزش صبحگاهی در مدرسه توجه بیشتری شود، دانش آموزان مدرسه با نشاط تر می شوند.
حنانه: مدرسه ای که در آن بزرگترها به کوچکترها کمک می کنند، محبت می کنند و در زنگ تفریح برای بچه ها آموزش درس زندگی و اخلاق و دین قرار می دهند، مدرسه ای با نشاط می باشد.
مبینا: اگر هر روز یک زنگ تفریح به کتابخانه ی مدرسه برویم خیلی خوب می شود.
مائده: به نظر من وجود کتابهای متنوع علمی، کارهای هنری و برگزاری مسابقات نقاشی، قرآنی و ورزشی خیلی به نشاط بچه ها کمک می کند.
ستایش: مدرسه ای شاد است که در آن دیوار بزرگی برای نقاشی نصب شود و بچه ها در زنگ تفریح یا در زنگ هنر روی آن دیوار نقاشی بکشند.
آيا شادی مخل یادگیری است؟
خانم نل نادينگز فيلسوف تربيتي پرآوازه جهان، در کتاب جديد خود تحت عنوان "شادي و تعليم و تربيت" مقدمه را با اين پرسش آغاز مي کند: چرا تعداد بسيار زيادي از انسان هاي تيزهوش و خلاق که جماعت سرشناس شان، بر جهان و پیشرفت های آن تاثیر گذار بودند، از مدرسه متنفر و فراری بودند؟ در پاسخ مي گويد: چرا با وجود نظاره کردن اين مصيبت اثبات شده (تنفر کودکان نخبه از مدرسه)، باز اصرار مي کنيم که اين بدبختي را با اين عذر و بهانه قديمي توجيه کنيم که "اي شاگرد من، تو روزي به خاطر اين سخت گيري ها، از من قدرداني خواهي کرد". نادينگنر در ادامه و در پاسخ به والدين و معلمان سخت گيرمي گويد که موفقيت هاي آتي کودکان در زندگي شخصي و شغلي، مديون سختی دیدن و بدبختي کشيدن بچه ها در خانه و مدرسه نيست. در اکثر فرهنگ ها (به غلط) این را ارزش می دانند که کودکان را عادت مي دهند شادي و خوشحالي را به وقت ديگر موکول کنند و آن را به تأخير بيندازند؛ نادينگز بيان مي کند که بر اساس تجربه بيش از پنجاه سال تدريس و مادري، متوجه شدم که همه کودکان (حتي بزرگسالان) زماني که شادند، بهترين عملکرد را در يادگيري دارند. البته اقرار مي کند که شيوه هاي برخورد و تدريس سخت گيرانه و ناملايم نيز مي تواند منجر به پيشرفت تحصيلي شود؛ اما اين گونه پيشرفت، مبتني بر تمرين و تکرار بي رحمانه و در نتيجه حفظ کردن و يادگيري طوطي وار است و می تواند ماندگار نباشد. برخي نیز معتقدند که ايجاد محيط شاد براي کودکان و آزاد گذاشتن آنها، منجر به ايجاد چالش و کشمکش و ستيز در مدرسه مي شود؛ به قول نادينگز، چالش و کشمکش نيز بخشي از زندگي و يادگيري است و لازمه پرسشگري و راه رسيدن به دانش و شايستگي است.
درباره این سایت